تحریم های شورای امنیت سازمان ملل متحد که در سه سال گذشته اعمال شده است در کنار تحریم های دولت آمریکا باعث شده که بسیاری از شرکت های خارجی از همکاری اقتصادی و تجارت با ایران منصرف شوند.به عنوان نمونه شرکت نفتی بی پی روز ۲۲ تیر ۱۳۸۹ (۱۳ ژوئیه) تایید کرد که سوخت رسانی به هواپیماهای شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی (هما) را متوقف کرده است.
چهار روز پیش از آن شرکت بیمه لویدز لندن اعلام کرده بود که دیگر کشتی های حامل مواد نفتی به مقصد ایران را بیمه نمی کند.
شرکت مهندسی و ساخت جی اس کره جنوبی هم در نخستین روز ماه ژوئیه یک قرارداد گازی با ایران به ارزش یک میلیارد و دویست میلیون دلار را در پی وضع تحریم های جدید توسط آمریکا لغو کرد.
این تصمیم شرکت کره ای سه روز پس از آن اعلام شده بود که شرکت اسپانیایی رپسول از قراردادی که در یک مناقصه به طور مشترک با رویال داچ شل برای توسعه بخشی از میدان گازی پارس جنوبی برده بود، کناره گیری کرد. شرکت توتال فرانسه هم همان روز (۷ تیر - ۲۸ ژوئن) به فهرست شرکت هایی افزوده شد که فروش بنزین به ایران را به دلیل تحریم های آمریکا متوقف کرده اند.
حدود یک ماه پیش از آن (در روز ۹ اردیبهشت - ۲۹ آوریل) شرکت نفت و گاز ایتالیایی انی هم به مقام های آمریکایی اطلاع داده بود که برای پیشگیری از تحریم های آمریکا علیه این شرکت، عملیات توسعه میدان نفتی دارخوین در ایران را به شرکای محلی واگذار می کند.
روز ۲۸ فروردین (۱۷ آوریل) برخی گزارش ها از آن حکایت داشت که شرکت نفتی لوک اویل روسیه فروش بنزین به ایران را متوقف کرده است. به گفته دلالان، لوک اویل ماهانه ۲۵۰ تا ۵۰۰ هزار بشکه بنزین به ایران می فروخت.
دو روز پیش از آن هم شرکت پتروناس مالزی اعلام کرده بود که دیگر به ایران بنزین نمی فروشد.
فاصله گرفتن شرکت های خارجی از همکاری اقتصادی با ایران به صنعت نفت و گاز محدود نبود. به عنوان نمونه شرکت خودروسازی دایملر روز ۲۵ فروردین (۱۴ آوریل) اعلام کرد که قصد دارد سهام ۳۰ درصدی خود در شرکت تولید موتورهای دیزل ایران را بفروشد و گفت که طرح های صادرات خودرو و کامیون به ایران را هم متوقف می کند.
روز ۱۲ فروردین (اول آوریل) دو منبع نزدیک به ریلاینس اینداستریز (بزرگ ترین شرکت خصوصی پالایش نفت هند) خبر دادند که این شرکت قرارداد خرید نفت خام از ایران را در سال مالی ۲۰۱۰ تمدید نخواهد کرد. این در حالی بود که تحریم ها علیه ایران شامل خرید نفت خام این کشور نمی شود، اما منابع نزدیک به شرکت ریلاینس اینداستریز دلیل این اقدام را تلاش برای کاهش وابستگی به ایران اعلام کردند.
روز دهم اسفند سال ۱۳۸۸ (اول مارس ۲۰۱۰) هم شرکت خدمات نفتی اسمیت اینترنشنال اعلام کرده بود که به طور جدی قصد دارد به فعالیت های خود در ایران پایان دهد.
کاترپیلار، بزرگ ترین شرکت ساخت تجهیزات ساختمان و معدن در جهان نیز همان روز اعلام کرده بود که در راستای سیاست های سخت گیرانه خود در قبال ایران، شرکت های زیر مجموعه خود را از فروش تجهیزات به دلال هایی که با ایران معامله می کنند، منع کرده است.
شرکت مهندسی زیمنس آلمان هم زمستان سال ۱۳۸۸ (ژانویه ۲۰۱۰) اعلام کرد که دیگر از ایران سفارش قبول نمی کند.
دلالان نفتی در پائیز سال ۸۸ (نوامبر ۲۰۰۹) از توقف فروش بنزین به ایران توسط شرکت گلنکور خبر داده بودند.
